toevallig vraagt Rosalie hoe het komt dat ik vrouw met beperkingen werd.
Die vraag komt soms.(normaal ).
Vertel de draagwijdte niet, Komt wel als ze 20 is of zo.
Maar ik vertel wel dat ik week in coma lag.
ze vraagt : oma, is dat dan niet slapen?
ik antwoord eerlijk dat het anders is en je niks meer kan. (ook weer zonder de draagwijdte)
Ze denkt verder na.
Bezorgd vraagt ze : kon je ook niet meer eten , oma? hoe erg, oma!
Dat vond ze blijkbaar het ergst.
normaal, voor een kind van 10 dat altijd honger heeft.
ik vertel dat ik niks meer kon en alles weer moest leren; ook spreken én eten
Dan zegt ze ; je kan nog veel, oma !
En je bent nog altijd slim !
Een compliment dat herfstdag vrolijk kleurt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten