Vooral omdat ze onverwacht aan tafel deze gedachte met me deelt : gelukkig is opa daar anders zou niemand voor jou zorgen.
Ik schrok heel even hoe ongerust ze was.
ze mag er niet wakker van liggen. Moet kind kunnen zijn
Ik antwoord haar gerustellend : opa zal altijd voor mij zorgen. ze knikt opgelucht.
Rosalie loopt hand in hand met beste vriendin Lena . Trots zegt ze : kijk, dit is mijn oma!
mij zo enthousiast horen voorstellen, ontroert me
Toch ze merkt dat ik de moeilijke trap op moet (zonder leuning aan mijn kant).
ze stelt bezorgde vraag : gaat het oma?
haar empathie
beroert
ontroert
en
geeft moed
dankzij haar duwtje in de rug, ga ik toch redelijk gezwind de trap op
Sepp komt naast me zitten en stelt onverwacht een mooie vraag : ben jij gelovig, oma?
Ik vertel dat ik het niet ben, maar ieders mening erover respecteer
ze antwoord kon niet mooier : zo denk ik ook , oma.!
zijn interesse in om wat meer te weten over zijn oma , doet gewoon wonderen
Ze begint aan de leeftijd te raken waarop ze zich vragen stelt, ze is tenslotte 10.
'k vertel in kindertaal. Taal die niet angstig kan maken .
En zeg meteen : nu is het goed met oma (een leugen, om bestwil)
zeg dat ik jaar kliniek lag om alles weer te leren.( niet de enge versie, maar kinderversie)
ze vraagt bezorgd :" wie was er dan om voor jou te zorgen toen je thuiskwam?"
wat een mooie bezorgde vraag, van empathie gesproken.
ze dacht dat zoon en dochter nog thuis woonden en zij voor me zorgden
zei meteen dat opa er was.
Het stelt haar gerust.
ach; zo lief hoe ze zich inleeft
Het grijpt me bij momenten erg aan.
Maar ik verberg het .
Ik zeg nu is het goed. Ben wel gehandicapt en verbeter mezelf :Ben iemand met beperkingen.
Haar antwoord vanuit kinderhart : oma, jij bent niet gehandicapt. Gehandicapten zijn raar en jij niet!
ach dat was weer een rakende zin.
Terug naar start van de dag.
net toen ze arriveerde ; deed ze iets prachtigs
ze beloofde om hele dag haar hand zo te plooien in een kramp, zoals het mijn hand is.
ze vraagt : hoe doe je dat oma? is moeilijk hoor!
inlevingsvermogen gaat nog verder : heb je geen pijn in je arm, oma? ik lieg alweer voor bestwil : neen hoor !
Ze slaat mijn sjaal om haar hals jas en wordt oma, bijna de hele dag.
ze vindt de sjaal geweldig, vooral omdat er pomponnetjes aanhangen.
Ze vindt haar rol heel gezellig en grappig, ik ook!
Ze leest mij een verhaal door dat ik haar ooit vaak vertelde Het mooi iS hoe ze herinnert hoe ik het ooit vertelde. Ze laat mij me dezelfde dingen doen, zoals ik haar het destijds vertelde . ik ben nu tenslotte Rosalie
ze vindt het lastig om haar hand de hele dag te houden zoals het mijne; maar, ze zet ongelooflijk door.
De vingers zijn perfect geïmiteerd. het is lastig om dat een hele dag te doen, oma .
en ze beslist : oma, ik wil weer Rosalie zijn !
lachend zeg ik : doe maar, geef me wel mijn sjaal terug.
ze vond 'm namelijk heel mooi.
jawel, ze heeft nu al smaak voor mode
en hoe een gesprek met een 10-jarige opkrikt
toen ze weg was straalde ik na van geluk.
vandaag ook nog
en ze bewaken als een waakhond.
Cesars antwoord klinkt :
als een waakoma, oma!
