vandaag stelt Rosalie boeiende vragen i.v.m. mijn tegenslag.
Ze begint aan de leeftijd te raken waarop ze zich vragen stelt, ze is tenslotte 10.
'k vertel in kindertaal. Taal die niet angstig kan maken .
En zeg meteen : nu is het goed met oma (een leugen, om bestwil)
zeg dat ik jaar kliniek lag om alles weer te leren.( niet de enge versie, maar kinderversie)
ze vraagt bezorgd :" wie was er dan om voor jou te zorgen toen je thuiskwam?"
wat een mooie bezorgde vraag, van empathie gesproken.
ze dacht dat zoon en dochter nog thuis woonden en zij voor me zorgden
zei meteen dat opa er was.
Het stelt haar gerust.
ach; zo lief hoe ze zich inleeft
Het grijpt me bij momenten erg aan.
Maar ik verberg het .
Ik zeg nu is het goed. Ben wel gehandicapt en verbeter mezelf :Ben iemand met beperkingen.
Haar antwoord vanuit kinderhart : oma, jij bent niet gehandicapt. Gehandicapten zijn raar en jij niet!
ach dat was weer een rakende zin.
Terug naar start van de dag.
net toen ze arriveerde ; deed ze iets prachtigs
ze beloofde om hele dag haar hand zo te plooien in een kramp, zoals het mijn hand is.
ze vraagt : hoe doe je dat oma? is moeilijk hoor!
inlevingsvermogen gaat nog verder : heb je geen pijn in je arm, oma? ik lieg alweer voor bestwil : neen hoor !
Ze slaat mijn sjaal om haar hals jas en wordt oma, bijna de hele dag.
ze vindt de sjaal geweldig, vooral omdat er pomponnetjes aanhangen.
Ze vindt haar rol heel gezellig en grappig, ik ook!
Ze leest mij een verhaal door dat ik haar ooit vaak vertelde Het mooi iS hoe ze herinnert hoe ik het ooit vertelde. Ze laat mij me dezelfde dingen doen, zoals ik haar het destijds vertelde . ik ben nu tenslotte Rosalie
ze vindt het lastig om haar hand de hele dag te houden zoals het mijne; maar, ze zet ongelooflijk door.
De vingers zijn perfect geïmiteerd. het is lastig om dat een hele dag te doen, oma .
en ze beslist : oma, ik wil weer Rosalie zijn !
lachend zeg ik : doe maar, geef me wel mijn sjaal terug.
ze vond 'm namelijk heel mooi.
jawel, ze heeft nu al smaak voor mode
en hoe een gesprek met een 10-jarige opkrikt
toen ze weg was straalde ik na van geluk.
vandaag ook nog
Geen opmerkingen:
Een reactie posten